Het milieu heeft veel te lijden van de moderne mens. De taiga’s met z’n naaldbomen dreigen te verzuren, de tropische oerwouden worden massaal gekapt en van het oorspronkelijke gemengde woud in het West- Europa is nog maar bitter weinig meer over. Ook het omvangrijke, virtuele LOOFWOUD is inmiddels fors uitgedund, sinds een zeer groot deel van deze bomen door volwassenheid, geldzucht, tijdgebrek, legale regelzucht of een gebrek aan succes het loodje hebben gelegd. Maar een paar sprietjes ademen nog steeds onverdroten en houden de gedachte aan de sky-scraper die toch ooit op het bleekveldje “bij vader Siemen achter” zou moeten verschijnen levend. Een gedachte ook aan een omvangrijk conglomeraat van totaal verschillende bedrijvigheden, ideële ondernemingen, gein en ongein, waarin ook steeds weer – voor een groot deel althans – dezelfde namen opdoken, hoewel de combinaties in tijd en plaats varieerden. Een heuse boom dus met vele takken en nog veel meer vruchten. Misschien zelfs wel een waar oerwoud van activiteiten: het LOOFWOUD.
Helaas is inmiddels veel weggekwijnd, zoals de levende muziektak (Shith) met de bijbehorende fanclubtwijg (Shith Fanclub met heus Fanclubblad), de geluidsapparatuurtak (Dove, PA Pork), de platenproductietak (Loof Records, Wijde Wereld, WRF Records), de platenhandelstak (Tel-.-of, De Stem, Special Mail), de omroeptak (Gepo, West-Fries Radio Front met z’n Stem van Vlaanderen, Radio ’t Zootje, Broodkast e.a. en daarnaast z’n benefietconcerten), de uitgeverstak (Fiddlesticks, Fiddlesticksblad, Couch Potatoes, ’t Rhythmsticks Contactblad en het vage Ukkebolleblad) en de politieke tak (Reservaat Spierdijk). En dan zullen er ongetwijfeld nog een aantal spruiten over het hoofd zijn gezien. Maar zoals hierboven reeds aangehaald, een paar takjes groeien en bloeien nog immer en dat zijn naast de atletiektak (Vier Windenloop, St George Cross) ook de zaalvoetbaltak (SSSdCIdzvvvhgLRetgw Loof) en natuurlijk de branche SPMJ Rhythmsticks met z’n On(w)ijs Festival en Rok de Bok.